Podejrzewasz zespół cieśni nadgarstka? Analiza objawów

Według statystyk zespół cieśni nadgarstka może dotykać od 3 do 6% społeczeństwa. Zazwyczaj pojawia się po 50. roku życia pacjenta.

Z tego artykułu dowiesz się, jak postępować, jeżeli podejrzewasz u siebie wystąpienie tej choroby.

Przyczyny rozwoju zespołu cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka to nic innego, jak zespół dokuczliwych objawów związanych z uciskiem nerwu pośrodkowego, który przebiega przez kanał nadgarstka. Oto jakie sytuacje mogą przyczynić się do powstania patologii w obrębie tej struktury:

• Wrodzone wady budowy nadgarstka;
• Tłuszczaki, kostniaki, gangliony i nieprawidłowe struktury, które rozwinęły się w pobliżu kanału nadgarstka;
• Schorzenia reumatyczne takie jak reumatoidalne zapalenie stawów i dna moczanowa;
• Cukrzyca, niedoczynność tarczycy i inne choroby gruczołów wewnętrznych;
• Szkodliwe nawyki związane z wykonywanym zawodem, w tym: obsługa klawiatury i myszy komputerowej, gra na instrumencie, praca fizyczna i obsługa wibrujących narzędzi;
• Złamania i inne przebyte w przeszłości urazy nadgarstka;
• Obrzęki stawów związane np. z okresem ciąży.

Zespół cieśni nadgarstka – najważniejsze objawy

Nieprawidłowy nacisk i podrażnienie nerwu pośrodkowego mogą wiązać się z wieloma przykrymi doznaniami. Pacjenci często skarżą się na bóle, ukłucia, drętwienie i mrowienie zarówno w obrębie nadgarstka, jak i palców dłoni. Zazwyczaj dotyczą one ręki dominującej, którą wykonujemy większość codziennych zadań.

Jeśli zespół nadgarstka rozwija się w obu kończynach górnych, u znacznej części pacjentów wciąż przebiega zauważalnie asymetrycznie. Objawy mają tendencję do nasilania się w nocy i wybudzania chorych ze snu. Charakterystycznym jest fakt, że łagodzi je opuszczenie ręki w dół poza materac łóżka.

Dolegliwościom bólowym może towarzyszyć osłabienie i zanik mięśni w ręce dotkniętej zespołem cieśni nadgarstka. Pacjenci miewają również problemy z wykonywaniem precyzyjnych ruchów przemęczoną kończyną.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka – co zrobić, kiedy się pojawią?

Po zaobserwowaniu u siebie nasilających się objawów zespołu cieśni nadgarstka powinniśmy niezwłocznie udać się do lekarza, najlepiej ortopedy. Specjalista sprawdzi, czy rzeczywiście doszło do osłabienia naszej ręki. Przeprowadzi także test Tinela polegający na opukiwaniu nerwu i zginaniu stawu, który u osoby chorej doprowadzi do uczucia drętwienia w palcach.

Lekarz nie powinien jednak zaniedbać innych metod diagnostyki. Równie ważne jest przeprowadzenie badania przewodzenia nerwowego, USG lub ewentualnego rezonansu magnetycznego nadgarstka. Wszystkie te metody służą wykluczeniu schorzeń o podobnych objawach do zespołu cieśni nadgarstka, na przykład polineuropatii.

Zespół cieśni nadgarstka – leczenie i profilaktyka

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka opiera się w dużej mierze na przyjmowaniu glikokortykosteroidów. Mogą one przyjąć formę zastrzyków z iniekcją w okolicach troczka zginaczy lub rzadziej być przyjmowane doustnie. Konieczne jest także oszczędzanie schorowanej dłoni i fizykoterapia. Elektrostymulacja może przyspieszyć odbudowę mięśni a zastosowanie fali uderzeniowej ESWT daje dobre wyniki w kontekście walki z bólem i zwiększania zakresu ruchów dłoni.

Stuprocentową skuteczność wyleczenia zespołu cieśni nadgarstka gwarantuje jedynie zabieg operacyjny, który wykonuje się, gdy wyżej opisane metody nie przyniosą pożądanych rezultatów. Operacja może przynieść choremu całkowitą ulgę, choć warto pamiętać o tym, że zwłaszcza przy sprzężeniu z innymi chorobami przewlekłymi zespół cieśni nadgarstka może nawracać.

Niekiedy pomimo pomyślnie przeprowadzonej operacji chirurg zaleca zmianę pracy i powstrzymywanie się od czynności, które wcześniej nadwyrężały nadgarstek i doprowadziły i do zwężenia się jego kanału.

Po przebytej operacji konieczna jest rehabilitacja nadgarstka. Obejmuje ona do dwóch tygodni prostych ćwiczeń zwiększających zakres ruchu oraz elastyczność blizny pooperacyjnej. Następnie pacjent przez kolejne tygodnie skupia się na poprawie ślizgu ścięgien. W tym celu wykonuje częste ćwiczenia ze specjalistycznymi przyrządami takimi jak piłeczki i ściskacze.

Wiesz już, jak zdiagnozować zespół cieśni nadgarstka oraz jak przebiega jego leczenie. Pora na kilka słów o profilaktyce, jakże potrzebnej muzykom, informatykom, spawaczom i innym osobom wykonującym zawody o podwyższonym ryzyku wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka.

By ustrzec się tego schorzenia, wykonuj codziennie ćwiczenia rozciągające i pamiętaj o prawidłowej pozycji w czasie wykonywania pracy. Rutynowe ćwiczenia powinny obejmować zaciskanie pięści, ruchy okrężne nadgarstków, rozszerzanie i łączenie palców.