Charakterystyka kwiatów owadożernych

Rośliny owadożerne występują na całym świecie. Pojawiają się na terenach bagiennych, podmokłych, ale również skalistych, które są ubogie w substancje odżywcze, dlatego wykształciły w sobie umiejętność zdobywania pokarmu bogatego w białko zwierzęce. Oprócz tego sposobu odżywiania przeprowadzają, podobnie jak inne rośliny, fotosyntezę poprzez zielone liście, pozyskując w ten sposób podstawowe substancje odżywcze.

Pomimo tego i tak owady są podstawowym źródłem pożywienia niezbędnego do ich życia i rozwoju. Ten nietypowy sposób odżywiania spowodował, że rośliny owadożerne budzą coraz większe zainteresowanie miłośników hodowli kwiatów. Mogą fascynować także dekoracyjnością, dzięki pięknym barwom i zapachom, służącym wabieniu owadów, a poza tym są pożyteczne.  Dzięki nim możemy pozbyć się w domu nieproszonych gości w postaci pajęczaków i owadów. Do najpopularniejszych kwitów owadożernych należą: muchołówki, rosiczki, dzbaneczniki, kapturnice. Rośliny owadożerne mogą być niezwykle dekoracyjnym elementem przydomowego ogrodu. Doskonale będą się czuły na torfowisku w pobliżu oczka wodnego, należy pamiętać tylko o częstym podlewaniu, bo o składniki odżywcze zatroszczą się same.

Muchołówka

Muchołówka posiada niezwykle dekoracyjne pułapki na owady, które zamykają się na skutek kontaktu z nim, dzięki małym, czarnym włoskom czuciowym. Owad, siadając na roślinie, podrażnia ją i pułapka błyskawicznie się zamyka, więżąc go w środku. Hodowla muchołówek nie jest skomplikowana. Najlepiej roślina czuje się w miejscu nasłonecznionym lub średnio nasłonecznionym. Należy zapewnić jej dużą ilość wody, ale destylowanej  lub deszczówki. Woda z kranu może doprowadzić do gorszego jej rozwoju, a nawet do zwiędnięcia. Przy przesadzaniu należy jej zapewnić torf o odpowiednim pH, mieszczącym się w zakresie od 3,5 do 4,5. Sklepy oferują do sprzedaży różnej wielkości muchołówki, od dwucentymetrowych do  ośmiocentymetrowych sadzonek lub całkiem dorosłe okazy, zdolne do kwitnienia, rozwinięte, posiadające często więcej niż jeden stożek wzrostu.

Rosiczka

Rosiczka idealnie sprawdza się dla poczatkujących hodowców roślin owadożernych. Łapią one owady za pomocą lepkich kropelek, do których się on przykleja, co powoduje zawijanie się liścia wokół ofiary. W tym czasie wydzielają substancje trawienne, wyciągające z owada potrzebne roślinie substancje odżywcze. Nie stanowią one żadnego zagrożenia dla zwierząt i dzieci, ale jedynie dla muszek owocówek, komarów, z których pojawienia się w domu raczej rzadko jesteśmy zadowoleni. Rosiczka podobnie jak muchołówka lubi stanowisko nasłonecznione. Latem można ją wystawić na balkon lub do ogrodu. Lubią być obficie podlewane, ale wodą destylowaną bez związków chemicznych oraz wapnia. Gdy zostaną przesuszone, najczęściej obumierają. Korzystnym dla rosiczki podłożem jest kwaśny torf, ponieważ rosną w warunkach naturalnych na takiej glebie.

Dzbaneczniki

Dzbaneczniki są niezwykle dekoracyjnymi roślinami, dzięki długim liściom zakończonym wąsami, na których znajdują się pułapki na owady w postaci oryginalnych dzbanków. Ich wnętrze wypełnione jest cieczą trawienną i zabezpieczone przed rozcieńczeniem przez deszcz specjalnym wieczkiem, pokrytym słodką substancją, wabiącą owady. Zwabione w ten sposób zwierzęta wpadają do dzbanka i są trawione. Dzbaneczniki pochodzą ze wschodniej Azji i nieco trudniej niż w przypadku rosiczki i muchołówki jest odwzorować ich naturalne środowisko, dlatego uprawa tych roślin nie należy do najłatwiejszych. Należy im stworzyć kwaśne, przepuszczalne podłoże, składające się z torfu, piasku i perlitu ogrodniczego oraz stanowisko jasne, o rozproszonym świetle. Temperatura najkorzystniejsza dla dzbaneczników waha się od 18 do 38 stopni Celsjusza. Należy podlewać je z góry wodą destylowaną  lub przegotowaną i odstaną, gdyż pozostawienie jej na podstawce może spowodować gnicie korzeni.